တကယ္ေတာ့ စေနေန ့ဆိုတာကၽႊန္ေတာ္တို ့အတြက္ အလုပ္ေန ့ဝက္ပဲဆင္းရျပီး နပ္ရတဲ့ေန ့ ဒီေန ့လဲကၽႊန္ေတာ္ အဝတ္ေလွ ်ာ္ေရခ်ိဳးျပီးcomputerဖြင့္ ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ေတြေဒါင္းလုပ္ဆြဲေနတုန္း ဘူဂ်န္းနင္း သူေဌးတူေရာက္လာျပီ အလုပ္ရွိတယ္လုပ္မလားလာေမးပါေလေရာ၊ကၽႊန္ေတာ္လဲ ေအးလုပ္မယ္ေပါ့ တကယ္ေတာ့သူအလုပ္ေတြကစက္ရံုအလုပ္ေတြမဟုတ္ဘူး သူကိုယ္တိုင္ကအျပင္ဆိုဒ္သမားဒီေန ့လဲဘယ္ကဘယ္လိုအလုပ္လက္ခံထားလဲမသိကၽႊန္ေတာ္တို ့ျမန္မာ၂ေယာက္သူကားေပၚတက္ျပီးOvertime ဆင္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ကၽႊန္ေတာ္တို ့ေနတဲ့ေနရာကေနေတာ္ေတာ္လွမ္းတဲ့ေနရာ ေတာင္ေျခလယ္ထဲးမွာအလုပ္ကလဲ မပင္ပန္းဘူးထင္လို ့လိုက္လာတာ ဒီေရာက္မွသိရတာလယ္ကဇင္းရီုးက ဂ်ိဳင့္ေတြကြန္ကရစ္နဲတာမံတုပ္မွာ ကိုရီးယားမွာက လယ္ထြန္တာရိပ္သိမ္းတာအကုန္စက္ေတြနဲခ်ည္လုပ္တာဆိုေတာ့ လယ္ကြက္ေတြထဲးကားဝင္လို ့ရေအာင္လမ္းေတြကိုကြန္ကရစ္ခင္းထားတယ္ ျမန္မာျပည္လိုျမိဳထဲးလမ္းေတြတင္ကြန္ကရစ္ခင္းတာမဟုတ္ဘူးထံုးစံအတိုင္း ကြန္ကရစ္ေဖ်ာ္တဲ့ကားလာမယ္ျပီးရင္ကားကခင္းမယ့္ေနရာသြန္ခ်ေပးမယ္ ကၽႊန္ေတာ္တို ့ကလိုက္ညိွရမယ္ဒီလိုထင္ထားတာ တကယ္လက္ေတြ့ကအဲလို ့မဟုတ္ဘူးဗ် ကားကလည္းကဇင္းရိုးကိုတဖက္ထဲးကဘဲဝင္ရသလို ကြန္ကရစ္ကားရဲ လည္ေနတဲ့ အုန္းေမြးလံုးၾကီးက ျမင့္ေတာ့ ကဇင္းရိုးေပၚမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ရဲအကိုင္းေတြနဲမလြတ္ဘူးဗ် ကၽႊန္ေတာ္ကမလြတ္တဲ့ကိုင္းေတြခုတ္လိုက္ပါလားဆို ့ေတာ့ကိုရီးယားေတြက မခုတ္ဘူးခင္ဗ် (သစ္ပင္၁ပင္လံုးမဟုတ္ဘူးေနာ္အကိုင္းေတာင္မခုပ္တာဗ်)ကၽႊန္ေတာ္တို ့ဆီမွာေတာ့ ဓာတ္တိုင္စိုက္တာမလြတ္လို ့ႏွစ္၂၀၀သက္တမ္းရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြေတာင္ခုပ္ပစ္လိုက္တာ ေအာ္ကြာပါ့ေနာ္ ကဲးအခုသူမခုတ္ေတာ့ကၽႊန္ေတာ္တို ့ျမန္မာ၂ေယာက္ပင္ပန္းေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ လမ္းေပၚမွာပံုထားတဲ့ ဘီးလပ္ေျမ မဆလာေတြကို လက္တြန္းလွည္းနဲ ့တင္ျပီးတာမံတုတ္တဲ့ဆီသယ္ရေတာ့တာေပါ့ ၃ေယာက္သားလုပ္လိုက္တာ ညေန၃း၃၀ကေနည၇း၀၀ထိုးမွဘဲျပီးေတာ့တယ္ အလုပ္ျပီးေတာ့ ဝက္သားျပဳတ္ ဘီယာေလး အေအးေလးနဲစားျပီး ကၽႊန္ေတာ္တို ့၂ေယာက္အတြက္ဒီလအတြက္ဆန္ရယ္ဆီရယ္ၾကက္၂ေကာင္ဝယ္ေပးတယ္ခင္ဗ်။ဒီလေတာ့ ထမင္းဘိုးမကုန္ေတာ့ဘူးေပါဗ်ာ။ဒီေန ့ကၽႊန္ေတာ္တို ့ရလိုက္တဲ့သင္ခန္းစာက ကိုရီးယားေတြဟာသဘာဝကို သစ္ပင္ေတြကိုဘယ္လိုတန္ဘိုးထားသလဲဆိုတာပါပဲ။ကမာၻ၁၃ခုေျမာက္အခ်မ္းသာဆံုးႏိုင္ငံကေတာင္သစ္ပင္ေတြကိုအဲလိုခ ်စ္ျမတ္နိုးရင္ကၽႊန္ေတာ္တို့ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြလဲ သစ္ေတားသစ္ပင္ေတြကိုခ်စ္ၾကပါလို့ေျပားခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။အင္းကၽႊန္ေတာ္အေတြအၾကံဳ ေလးနဲ ေျပားရေပမဲ့ ကိုယ္မခုတ္လဲ ယိုးဒယားကဝင္ခုတ္လိုက္ တရုပ္ကဝင္ခုတ္လိုက္နဲ အင္းးးးးး ေျပာင္ေနပါျပီ။
No comments:
Post a Comment